Książka "Księża wobec bezpieki na przykładzie archidiecezji krakowskiej" powstała na podstawie dokumentów z archiwów IPN. Na 450-stronach opisane zostały działania SB wobec Kościoła krakowskiego począwszy od lat 50. i różne postawy kapłanów - tych, którzy zostali zarejestrowani jako tajni współpracownicy SB, tych, którzy byli werbowani, ale współpracy nie podjęli bądź ją zerwali. - Jury nagrody było w tym roku jednomyślne. Książka ks. Isakowicza- Zaleskiego jest mackiewiczowska z ducha i okoliczności. Dokładnie realizuje motto nagrody, które jest cytatem z jednej z książek jej patrona, a brzmi "jedynie prawda jest ciekawa". Jednym z kryteriów, jakie sobie narzuciliśmy, było nagradzanie książek, w których odbija się dążenie do prawdy, nawet pomimo niesprzyjających okoliczności. Co jak co, ale książka księdza Isakowicza ten warunek spełnia, niezależnie zresztą od intencji autora - nawiązał Stanisław Michalkiewicz, sekretarz nagrody, do kontrowersji jakie dzieło księdza Isakowicza wywołało wśród polskiego duchowieństwa. - Nie ukrywam, że te niesprzyjające okoliczności, które były, są i pewnie będą nadal, zmusiły mnie do przewartościowania swojego życia, określenia jeszcze raz wartości, dla których wybrałem stan kapłański. A przecież nie zależało mi na wywołaniu skandalu ani na zemście. Chodziło mi o to, żebym miał prawo do opisania doświadczeń swojego pokolenia. To jest książka o prześladowaniu Kościoła i o tym, że jednak zdecydowana większość księży, 90 proc., wyszło z tego zwycięsko - podkreślił Isakowicz-Zaleski. Nagroda im. Józefa Mackiewicza została ustanowiona w 2000 roku. Przyznawana jest dziełom ze względu na ich walory literackie oraz tematykę - ważną kulturowo, społecznie lub politycznie. Do konkursu zgłaszane są zarówno utwory literackie, jak i publicystyczne. W tym roku jury nagrody przyznało także trzy wyróżnienia. Otrzymali je: Adam Wielomski za "Hiszpanię Franco" (Agencja Reklamowo-Wydawnicza "Arte"), Wojciech Chmielewski za "Białego boksera" (Agawa) oraz Stanisław Srokowski za tom opowiadań "Nienawiść" (Prószyński i S-ka). Patron nagrody Józef Mackiewicz, brat Stanisława Cata- Mackiewicza, był autorem książek łączących fabułę z dokumentem takich jak "Droga donikąd" (1955), "Nie trzeba głośno mówić" (1969), "Lewa wolna"(1965). W 1943 roku za zgodą Niemców i za wiedzą władz AK, Mackiewicz uczestniczył w ekshumacji grobów jeńców polskich w Katyniu, co opisał w relacji "Zbrodnia w lesie katyńskim" (1944). Od 1945 roku mieszkał na emigracji - w Londynie, potem w Monachium. Pisarz zmarł w 1985 roku. Tradycyjnie nagroda im.Józefa Mackiewicza wręczana jest 11 listopada. Zwycięzca otrzymuje medal z podobizną patrona i cytatem z jego książki "Tylko prawda jest ciekawa" oraz nagrodę pieniężną (7 tys. dolarów). W poprzednich latach laureatami nagrody byli Ewa i Władysław Siemaszkowie - autorzy pracy "Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945", Marek Chodakiewicz - za "Ejszyszki", Wojciech Albiński za "Kalahari", Eustachy Rylski za "Człowieka w cieniu" oraz Janusz Krasiński za "Przed agonią". Nagroda im. Józefa Mackiewicza została ustanowiona w 2000 roku. Przyznawana jest dziełom ze względu na ich walory literackie oraz tematykę - ważną kulturowo, społecznie lub politycznie. Do konkursu zgłaszane są zarówno utwory literackie, jak i publicystyczne.