Gen. dyw. Bronisław Kwiatkowski urodził się 5 maja 1950 roku. Pochodził z Ziemi Kolbuszowskiej. Służbę w Wojsku Polskim rozpoczął w 1969 roku. Był absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych (promocja 1973) oraz Akademii Sztabu Generalnego WP, którą ukończył w 1980 roku. W 1992 roku ukończył Akademię Dowodzenia Bundeswehry w Hamburgu. W latach 1974-1977 pełnił służbę w 29 pułku czołgów 11 Dywizji Pancernej. W 1980 roku przeniesiony został do ówczesnej 6 Pomorskiej Dywizji Powietrzno-Desantowej, gdzie pełnił służbę początkowo jako szef sztabu 16 batalionu powietrzno-desantowego, a następnie jako oficer operacyjny sztabu dywizji, przeformowanej w 1986 roku na brygadę. W latach 1989-1991 był szefem sztabu 6 BDSz, a po praktyce w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego WP, w 1993 roku objął stanowisko szefa Oddziału Rozpoznania i Walki Elektronicznej Dowództwa KOW. We wrześniu 1995 r. rozpoczął roczną służbę w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Syrii (UNDOF), najpierw jako szef sztabu, a później jako dowódca kontyngentu. Od grudnia 1996 roku dowodził 6 Brygadą Desantowo-Szturmową im. gen. Stanisława Sosabowskiego. W sierpniu 1998 roku awansował na stopień generała brygady. Decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia 25.04.2000 został wyznaczony na stanowisko Szefa Sztabu Korpusu Powietrzno-Zmechanizowanego, a następnie 2 Korpusu Zmechanizowanego. Od lipca 2003 roku - był zastępcą dowódcy Wielonarodowej Dywizji Centralno-Południowej w Iraku. Z dniem 01.04.2004 decyzją Ministra Obrony Narodowej został wyznaczony na stanowisko Zastępcy Dyrektora Centrum Szkolenia Sił Połączonych NATO w Bydgoszczy. W pierwszym półroczu 2005 r. pełnił czteromiesięczną służbę na stanowisku szefa szkolenia tworzonej przez żołnierzy 16 państw misji szkoleniowej NATO w Iraku. W październiku 2005 r. objął obowiązki zastępcy dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego. W okresie od lipca 2006 do stycznia 2007 roku dowodził Wielonarodową Dywizją Sił Stabilizacyjnych w Iraku. 15 sierpnia 2005 r. mianowany na stopień generała dywizji. Odznaczony został m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Krzyża Wojskowego, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi. W sierpniu 2006 r. Decyzją MON uhonorowany wpisem do Księgi Honorowej Ministra Obrony Narodowej za udział w misjach pokojowych i stabilizacyjnych oraz zaangażowanie w proces szkolenia w ramach Sojuszu Północnoatlantyckiego. Biegle władał językiem niemieckim i angielskim. Pozostawił żonę i dwie córki. Ministerstwo Obrony Narodowej