Rektor UJ prof. Wojciech Nowak podkreślił, że Giscard d'Estaing to polityk, który na wszystkich polach swojej aktywności stara się prezentować własne stanowisko wobec problemów współczesnego świata, w tym wobec kwestii związanych z procesem integracji UE. - Jako laureat Nagrody Karola Wielkiego przyznanej przez miasto Akwizgran w 2003 roku podkreśla, iż teraźniejszość oparta jest na dziedzictwie sięgającym wielu stuleci, wspólnym dla narodów Starego Kontynentu, w tym francuskiego i polskiego, które - mimo wielu niekiedy przykrych doświadczeń - honorują zasadę również naszego uniwersytetu "Plus ratio quam vis" - powiedział rektor Nowak. Były prezydent Francji dziękując za przyznanie mu medalu przypomniał, że maksyma "Więcej znaczy rozum niż siła", wywodzi się prawdopodobnie z mądrości chińskiej, w której rozróżniano dwa środki sprawowania władzy: rozum i siłę, preferując rozum. - Dziękuję, że Państwo mi o tym przypomnieli - powiedział Giscard d'Estaing. Otwierając konferencję historyczną "Europa napoleońska i wojna 1812 roku" francuski polityk mówił, że jego książka "Zwycięstwo Armii Napoleona" nie jest pracą badawczą, ale fikcją, powieścią, która zrodziła się z czytania m.in. z lektury "Wojny i pokoju" Lwa Tołstoja. - Obiektem mojego pisarstwa nie jest Napoleon. Dzieje się to w 1812 r., więc jego cień unosi się nad wydarzeniami. Moja książka nie jest alternatywną biografia Napoleona - zaznaczył d'Estaing. Autor "Zwycięstwa Armii Napoleona" zastanawia się, jak potoczyłaby się historia Europy, gdyby Bonaparte nie przegrał kampanii moskiewskiej. - To nie jest alternatywna historia, ale literatura - podkreślił. Środa jest drugim dniem pobytu Giscarda d'Estaing w Polsce. W Warszawie były prezydent Francji promował swoją książkę, w Krakowie otworzy wystawę "Napoleon - Wielka Armia - Polacy" w Zamku Królewskim na Wawelu. Weźmie też udział w uroczystym nadaniu nazwy Wielkiej Armii Napoleona placowi, który znajduje się przed Centrum Obsługi Ruchu Turystycznego. Giscard d'Estaing był prezydentem Francji w latach 1974-81. W 2001 roku został mianowany na przewodniczącego Konwentu do spraw Przyszłości Europy, w którym pracował nad projektem traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy.