Zenon Ziembiewicz - jest głównym bohaterem powieści. Pochodzi ze zubożałej rodziny szlacheckiej, jest synem Waleriana Ziembiewicza, zarządcy majątku ziemskiego w Boleborzy. Jego ojciec nie interesuje się rodziną, a całym gospodarstwem zajmuje się matka. Toleruje wybryki męża, jest wobec nich obojętna. Zenon sytuację swej rodziny ocenia krytycznie. Nie wynosi z domu właściwie żadnych pozytywnych wartości. Obiecuje sobie, iż nigdy nie będzie postępował w taki sposób. Do wszystkiego dochodzi ciężką pracą. Po ukończeniu studiów w Paryżu dostaje posadę w redakcji "Niwy". Jego życie zawodowe i osobiste zaczyna układać się pomyślnie. Zostaje mężem Elżbiety Bieckiej, ma z nią syna. Jedynym problemem jest odnowiony romans z Justyną Bogutówną (związał się z nią w Boleborzy podczas wakacji). Dziewczyna zachodzi w ciążę, usuwa ją, co w konsekwencji wywołuje u niej chorobę psychiczną. Stan ten popycha Justynę do straszliwego czynu - oblewa żrącym kwasem twarz Zenona, który traci wzrok i szansę na jego odzyskanie. Wkrótce potem mężczyzna odbiera sobie życie. Zenon Ziembiewicz to postać bardzo złożona. Niegdyś pełen ideałów, z których rezygnuje w dojrzałym już życiu. Wydaje rozkaz otwarcia ognia do manifestujących robotników. Prowadzi podwójne życie. Jest mężem Elżbiety, utrzymuje też romans z córką kucharki. Kiedy jego związek z Justyną wychodzi na jaw, nie ma siły walczyć o narzeczoną. To Elżbieta okazuje się kobietą wyrozumiałą i wybacza zdradę. Ziembiewicz za każdym razem swą winę usiłuje zrzucić na kogoś innego. Skłonność do usprawiedliwiania się, obarczania innych odpowiedzialnością, tchórzostwo, słabość to jego główne cechy. Romans z Bogutówną tłumaczy w następujący sposób: "Przecież nie on jej szukał, przecież właściwie unikał jej, wiedziony mądrym instynktem. (...) Myślał te myśli, wiedząc dobrze, jak są obrzydliwe - by się tylko upewnić, że nie jest winien, że to ona sama (...)". Justyna z oddaniem zakochuje się w Zenonie i pragnie zaznać z nim szczęścia. Ten natomiast wykorzystuje tylko nadarzającą się okazją. Pragnie jedynie zaspokoić swoje namiętności, nie liczy się z konsekwencjami swoich czynów. Zenon Ziembiewicz to człowiek ulegający wpływom otocznia, związany z interesami klas rządzących z własnej woli, choć ma świadomość, iż musi istnieć "jakaś moralna granica, za którą nie wolno przejść, za którą przestaje się być sobą". Bohater pod wpływem okoliczności życiowych ucieka się do kompromisów, postępuje podobnie jak jego ojciec. Wybiera drogę łatwą i przyjemną. Naśladuje tryb życia Waleriana, który swą żonę zdradzał notorycznie. Ona zresztą sama podsuwała mu kolejne kochanki. Zenon wykorzystuje naiwną i ślepo zakochaną dziewczynę, odrzuca odpowiedzialność. Bohater to konformista. Aby osiągnąć sukces, zawiera szereg kompromisów. Przyjmuje pieniądze na studia od człowieka, którego nie darzy szacunkiem, będąc redaktorem, przyjmuje do druku artykuły, których treści nie rozumie bądź nie zgadza się z nimi. Chcąc utrzymać pozycję, musi pójść na ustępstwa. Bohater, oślepiony przez Justynę i skompromitowany jako polityk, popełnia samobójstwo, które jest gestem przyznania się do winy: "Krótka i piękna kariera Zenona Ziembiewicza, zakończona tak groteskowo i tragicznie (...)". Justyna Bogutówna - jest córką kucharki. Nawiązuje romans z Zenonem podczas wakacji. Zachodzi w ciążę, którą usuwa, co doprowadzą ją do choroby psychicznej. Dokonuje na Ziembiewiczu aktu zemsty - oblewa mu twarz żrącym płynem. Mężczyzna popełnia samobójstwo, dowiedziawszy się, iż nie odzyska wzroku. Justyna to kobieta prosta, skromna, wrażliwa, bez reszty oddana Zenonowi. Dokonanie aborcji staje się dla niej życiową tragedią. Uświadamia sobie wówczas, że dla Ziembiewicza była tylko zabawką zaspakajającą jego seksualne potrzeby, a on sam tylko własne dobro ma na uwadze. Dziewczyna cierpi, nie może pogodzić się z faktem, iż wyrzekła się własnego dziecka pod wpływem Zenona. Cierpienie ów doprowadza ją do obłędu i zemsty na człowieku, który ją skrzywdził. Elżbieta Biecka - siostrzenica pani Kolichowskiej i żona Zenona Ziembiewicza. Bardzo kocha swego męża. Wybacza mu zdradę, opiekuje się nawet jego kochanką, znajduje jej pracę. Kiedy jednak ten wydaje rozkaz strzelania do robotników, Elżbieta potępia jego zachowanie. Uświadamia sobie wówczas, iż Zenon przez całe życie przekraczał jakąś granicę, a teraz przekroczył tę ostatnią. Cecylia Kolichowska - jest ciotką Elżbiety i matką Karola Wąbrowskiego, który wyjeżdża za granicę, gdyż nie potrafi wybaczyć jej drugiego małżeństwa. To właścicielka kamienicy zajmująca się wychowaniem panny Bieckiej. Swym lokatorom nie okazuje zbyt wiele serca, a najuboższych z nich nazywa darmozjadami, co jest przyczyną wielu sprzeczek z siostrzenicą. Kiedy Karol powraca do domu, harmonia w ich związku zostaje przywrócona. Wkrótce potem kobieta umiera. Walerian Ziembiewicz - to ojciec Zenona i mąż Żanci. Jest zubożałym szlachcicem, który majątek swój stracił przez niezaradność i lenistwo. Swoją żonę zdradza na każdym kroku, a ta toleruje jego zachowanie. Synem z kolei nie interesuje się prawie w ogóle. Stanowi dla niego swoisty antywzór. Zenon postanawia, iż nigdy nie będzie taki jak ojciec. Żancia Ziembiewiczowa - to matka Zenona i żona Waleriana. Przez męża jest notorycznie zdradzana, lecz za każdym razem wybacza mu, a nawet, by utrzymać go w domu, sama podsuwa mężowi kolejne kochanki, dając zatrudnienie młodym służącym. Po śmierci Waleriana przyjeżdża do miasta i zamieszkuje z synem, i jego żoną. Kiedy Zenon popełnia samobójstwo i Elżbieta wyjeżdża za granicę, kobieta opiekuje się wnukiem i zamieszkuje w kamienicy zmarłej matki Karola Wąbrowskiego. Karol Wąbrowski - to syn Celiny Kolichowskiej z pierwszego małżeństwa. Często choruje, dlatego też wiele czasu spędza za granicą w rozmaitych uzdrowiskach. Swą matkę kocha bezgranicznie, jest o nią zazdrosny. Kiedy kobieta wychodzi ponownie za mąż, Karol zrywa z nią kontakt na długi czas. Powraca do kraju na krótko przed jej śmiercią, która jest dla niego straszliwym ciosem. Marian Chąśba - to znajomy Elżbiety, zafascynowany ruchem rewolucyjnym do momentu, kiedy uświadamia sobie, iż przywódcy wzbijają się na szczyty władzy i nie interesują się losem, cierpieniem i śmiercią robotników. Po zamieszkach, krwawo stłumionych przez policję, trafia do więzienia. Czechliński - jest pełnomocnikiem Tczewskich, człowiekiem bardzo wpływowym. Zenon trafia pod jego silny wpływ. Ksiądz Czerlon - to proboszcz w Chązebnej, człowiek o bogatej przeszłości. Studiował we Francji, pracował jako konduktor, trafił do elektrowni w Liege, aż wreszcie postanowił zostać kapłanem. Jasia Gołąbska - to znajoma Justyny, kobieta bardzo uboga mieszkająca w kamienicy pani Kolichowskiej wraz z ciężko chorą matką, bratem, Frankiem Borbockim, oraz córeczką, która powoli traci wzrok. Jasia to kobieta nieszczęśliwa, ciężko doświadczona przez los. Najpierw umiera jej matka, później ukochana córeczka, a potem ona sama (chorowała na gruźlicę).