Władysław Bartoszewski (obecny senator z województwa warszawskiego) zastąpi Bronisława Geremka, który jutro - jako ostatni minister z Unii Wolności - opuści mniejszościowy rząd Buzka. Jeszcze rano twierdził, że nic nie wie o tym, że miałby zostać szefem dyplomacji, potem już nie wykluczał takiej możliwości. Bartoszewski urodził się w 1922 roku w Warszawie. W latach 1941-44 i 1948-49 studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Od września 1940 do kwietnia 1941 był więźniem Oświęcimia. W 1942 został współzałożycielem Rady Pomocy Żydom "Żegota". W latach 1942-44 działał w katolickiej organizacji konspiracyjnej Front Odrodzenia Polski (FOP). Od 1942 do 1945 pracował w Wydziale Informacji Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK, a w latach l943-44, równolegle, w Departamencie Spraw Wewnętrznych Delegatury Rządu RP na Kraj (Komórka Więzienna i Referat Żydowski). Uczestniczył w Powstaniu Warszawskim jako żołnierz AK, zweryfikowany w Londynie w stopniu porucznika. Po wojnie był członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego, kierowanego przez Stanisława Mikołajczyka, oraz współredaktorem "Gazety Ludowej". Dwukrotnie, w latach 1946-48 i 1949-54, więziono go w komunistycznych więzieniach, a w 1955 - uznano za niesłusznie represjonowanego. W latach 1963-81 był konspiracyjnym współpracownikiem Radia Wolna Europa w Polsce, w 1973-85 wykładał historię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1972-83 pełnił funkcję sekretarza generalnego Polskiego PEN Clubu. W 1978 został współzałożycielem i wykładowcą Towarzystwa Kursów Naukowych. W 1978-81 był członkiem konspiracyjnego Polskiego Porozumienia Niepodległościowego. W listopadzie 1980 zakładał z innymi Komitet Obrony Prześladowanych za Przekonania przy komisji krajowej NSZZ "Solidarność". Od 13 grudnia 1981 do 28 kwietnia 1982 był internowany w ośrodku internowania w Jaworzu. W latach 1983-90 wykładał - jako profesor nauk politycznych - w Monachium, Eichstaett i Augsburgu. Od września 1990 do czerwca 1995 był ambasadorem RP w Austrii, a od marca do 22 grudnia 1995 - ministrem spraw zagranicznych. Jest autorem około 40 książek i ponad 1000 artykułów dotyczących głównie historii II wojny światowej, walki o niepodległość, stosunków polsko-niemieckich i polsko-żydowskich. W 1995 został odznaczony Orderem Orła Białego. Był jednym z pierwszych Polaków, którzy otrzymali w Jerozolimie tytuł Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.