Ambasador RP: Słowa o "wrodzonym antysemityzmie Polaków" mnie zasmuciły

W artykule, który na stronie internetowej dziennika "Jerusalem Post" pojawił się w poniedziałek wieczorem, dyplomata wspomina historie swoich babć oraz babć swojej żony. 

Maria, ze strony ojca, po wojnie została przesiedlona na Ziemie Odzyskane z terenów, które po konferencji jałtańskiej zostały dołączone do terytorium obecnie należącego do Ukrainy. Babcia ze strony matki, Henryka, podczas wojny w wieku 13 lat straciła oboje rodziców i musiała samodzielnie wychowywać młodszą siostrę. 

Babcia jego żony, Irena, owdowiała w 1944 r. i została z dwójką małych dzieci. Jej mąż był żołnierzem Armii Krajowej i został stracony przez niemieckich żołnierzy wraz z grupą ok. 100 osób w odwecie za akcję sabotażu. Dokładne miejsce egzekucji i pochówku nadal nie jest znane. Mąż drugiej babci, Heleny, został wysłany na roboty przymusowe do III Rzeszy.  

"Historie moich babć są tragiczne, ale bynajmniej nie są wyjątkowe, a tym bardziej spektakularne. (...) I jeśli ktoś sugeruje, że te odważne kobiety były częściowo 'odpowiedzialne' czy 'współwinne' czy 'winne' tego, co wydarzyło się podczas Holokaustu w okupowanej Polsce; że Polacy powinni wreszcie odpokutować za swoje grzechy, 'tak jak dawno uczynili to Niemcy czy Austriacy'; że powinniśmy odczuwać wieczną skruchę za 'wrodzoną nienawiść, którą w sobie nosimy' to takiej osobie mogę powiedzieć tylko: 'Mówisz do zmarłych. A zmarli zasługują na szacunek'" - pisze Magierowski.    

Ambasador odnosi się do wypowiedzi p.o. ministra spraw zagranicznych Izraela Israela Katza, który zarzucił Polakom, że "wyssali antysemityzm z mlekiem matki".  

"Gdy usłyszałem niesławną wypowiedź o 'polskim mleku', nie wpadłem w gniew, nie byłem nawet zdenerwowany. Byłem smutny. Miałem gorzkie poczucie, że wszystkie moje wysiłki na rzecz pojednania i lepszego zrozumienia między naszymi narodami w trzy sekundy zostały zmarnowane. Odkąd siedem miesięcy temu przybyłem do Izraela, wielokrotnie mówiłem i pisałem o naszej wspólnej historii, nie ukrywając niejasnych rozdziałów czy jakichkolwiek zbrodni popełnionych przez moich rodaków na Żydach. I nigdy nie oczekiwałem wybaczenia. Oczekiwałem szczerej, ale sprawiedliwej debaty. Ta debata jeszcze się nie rozpoczęła" - podkreśla.  

Magierowski przypomina orędzie wygłoszone w Bundestagu w 1951 r. przez kanclerza RFN Konrada Adenauera w sprawie podjęcia rozmów z rządem Izraela na temat odszkodowań za zbrodnię ludobójstwa na Żydach. "Przeważająca większość narodu niemieckiego z odrazą odnosiła się do zbrodni popełnionych na Żydach i w nich nie uczestniczyła (...). W narodzie niemieckim wiele było osób, które wykazały gotowość do pomagania swoim żydowskim współobywatelom na własne ryzyko" - brzmi cytowany przez niego fragment tamtego wystąpienia.  

Przypomina też, że treść przemówienia ustalono po trudnych negocjacjach rządów Izraela i RFN.  

"Co by się stało, gdybym w tych zdaniach zastąpił słowo 'niemiecki' słowem 'polski'? (...) Akapit ten staje się wówczas uderzająco podobny do fragmentu wspólnej deklaracji premierów Mateusza Morawieckiego i Benjamina Netanjahu, podpisanej w czerwcu 2018 r. (po nowelizacji ustawy o IPN - przyp. red.). Zastanawiam się, dlaczego w tym konkretnym kontekście rozgrzeszenie 'narodu niemieckiego' jest do przyjęcia, podczas gdy wzmianka o 'Polakach pomagających Żydom' od razu wywołuje oburzenie?" - pisze Magierowski.