W dzisiejszej mszy w warszawskim kościele pw. Wszystkich Świętych uczestniczyło kierownictwo IPN z p.o. prezesem Franciszkiem Gryciukiem, członkowie kolegium IPN, posłowie, senatorowie, mieszkańcy stolicy. To na obszarze tej parafii znajduje się centrala IPN. Modlono się też w intencji innych ofiar sobotniej tragedii, zwłaszcza b. wiceprezesa IPN Janusza Krupskiego i ks. infułata Zbigniewa Króla, wieloletniego kapelan Rodzin Katyńskich, który pełnił posługę właśnie w tym kościele. - Dar jedności jest nam dziś potrzebny w rodzinach, które zostały dotknięte tragiczną śmiercią swych najbliższych i w wielu środowiskach, z których odszedł ktoś, kto był dla tych środowisk kimś niesłychanie potrzebnym, ważnym - mówił abp Nycz. - Dlaczego tak się stało? Dlaczego tylu ważnych i wielkich Polaków zginęło w jednej chwili? Długo się będziemy zmagać z tymi pytaniami. I bardzo nam będzie tych ludzi przez wiele dziesiątków lat brakować; przecież większość z nich miała przed sobą, po ludzku mówiąc, jeszcze kilkadziesiąt lat życia twórczego - dodał abp Nycz. Współpracownicy i przyjaciele Kurtyki wspominali go jako wybitnego historyka, świetnego organizatora, wybitnego człowieka. Podkreślali, że zginął jak żołnierz na służbie. W południe zbiera się kolegium IPN, by podjąć niezbędne działania dla zapewnienia właściwego toku pracy Instytutu. Rzecznik IPN zapewnia, że IPN pracuje normalnie, m.in. przygotowuje wtorkowe obchody 70-lecia Zbrodni Katyńskiej. Janusz Kurtyka, który zginął w sobotniej katastrofie samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem, był prezesem IPN od końca grudnia 2005 r.; jego kadencja upływała w końcu br. Pod jego kierownictwem IPN koncentrował się na problemach najnowszej historii Polski. Kurtyka wiele razy podkreślał znaczenie pionu naukowego Instytutu, badającego opór Polaków wobec komunizmu oraz pionu śledczego, ścigającego zbrodnie aparatu władzy PRL. W kwietniu 2009 r. prezydent Lech Kaczyński odznaczył Kurtykę Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Kurtyka urodził się 13 sierpnia 1960 r. w Krakowie. Był absolwentem wydziału Uniwersytetu Jagiellońskiego, doktorem habilitowanym. Od 1979 r. działał w opozycji demokratycznej w Krakowie, był m.in. współzałożycielem Niezależnego Zrzeszenia Studentów w Instytucie Historii UJ i członkiem Komitetu Założycielskiego NZS UJ. W latach 2000-2005 był dyrektorem i organizatorem oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie. Autor ok. 140 publikacji naukowych z zakresu historii Polski średniowiecznej i wczesnonowożytnej oraz historii oporu antykomunistycznego w Polsce po 1944 r. Był żonaty, miał dwóch synów.