Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 roku. Ojciec był wojskowym urzędnikiem, a matka pracowała dorywczo jako szwaczka. Wojtyłowie mieli trójkę dzieci - oprócz Karola, także Edmunda i Olgę. Córka zmarła jednak kilkanaście godzin po urodzeniu, a syn w wyniku choroby w wieku 26 lat. Życie małego Karola od początku było naznaczone śmiercią. W wieku 9 lat stracił on matkę, a trzy lata później brata Edmunda. "Lolek" - bo tak od dziecka nazywany był Karol Wojtyła - był utalentowanym, wysportowanym i głęboko wierzącym chłopcem. W 1938 roku rozpoczął studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W trakcie pierwszego roku studiów młody Karol i jego ojciec przeprowadzili się do Krakowa. Zamieszkali wówczas przy ulicy Tynieckiej 10. Wojna przerwała jednak studia Wojtyły. W 1941 roku naznaczyła go także kolejna rodzinna tragedia - po długiej chorobie zmarł jego ojciec. Wojtyła rozpoczął pracę w zakładach chemicznych Solvay - początkowo w kamieniołomie w Zakrzówku, a potem w oczyszczalni wody w Borku Fałęckim. W 1942 roku przyszły papież wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie by studiować teologię. 1 listopada 1946 w Kaplicy w Pałacu Arcybiskupów Krakowskich kardynał Adam Stefan Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza. W 1948 roku Karol Wojtyła został skierowany do pracy w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Niegowici, a rok później został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Młody ksiądz znany był z organizowania wycieczek górskich i spływów kajakowych z młodzieżą. Aby zmylić ówczesną milicję, podczas wycieczek zdejmował sutannę i pozwalał, by nazywano go "wujkiem". Konsekracji biskupiej Karola Wojtyły dokonał 28 września 1958 w katedrze na Wawelu metropolita krakowski i lwowski, arcybiskup Eugeniusz Baziak. Wówczas przyjął hasło swojej posługi, skierowane do Matki Chrystusa: Totus Tuus (łac. Cały Twój). W 1964 roku Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim. 16 października 1978 został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II. Według szacunków jego kandydaturę poparło 103 kardynałów na 111 głosujących. Wynik głosowania ogłoszono o godzinie 18:44. Decyzja ta była wyjątkowo zaskakująca, ponieważ przez ostatnich 455 lat biskupem Rzymu zawsze był Włoch. Był także najmłodszym od 1846 roku wybranym papieżem. Wspominając wybór Karola Wojtyły na papieża kardynał Stanisław Dziwisz podkreślił, że "ludzie zgromadzeni na placu św. Piotra przyjęli wybór nowego papieża z wielkim entuzjazmem i radością", a jego pontyfikat okazał się później przełomowy, zwłaszcza dla narodów uciskanych przez dyktaturę komunistyczną. Kard. Dziwisz w rozmowie z PAP przypomniał także, że wybór imienia Jan Paweł II imię, miał Wojtyle zasugerować kard. Stefan Wyszyński. "Tym wyborem papież chciał uczynić gest wobec Włochów, którzy z miłością przyjęli wybór Jana Pawła I, a jego śmierć wywołała w nich głęboki smutek" - powiedział Dziwisz. "Jan Paweł II miał silną osobowość i nie ulegał regułom czy zwyczajom, które nie zawsze były uzasadnione. To budziło wielki szacunek i respekt, również wśród pracowników Kurii Rzymskiej. Dawało także nadzieję na to, że Kościół będzie kierowany przez człowieka niezależnego od ludzkich układów i całkowicie ufającego Bożej Opatrzności, która go prowadziła" - komentował kardynał. Stanisław Dziwisz pytany o problem nadużyć seksualnych, z jakimi musiał się mierzyć papież podczas swojego pontyfikatu odpowiedział: "To ciężkie oskarżenia. Walka z nadużyciami nie jest nowością w Kościele i są dokumenty, które o tym świadczą. Jan Paweł II porządkował te kwestie poprzez wyznaczone osoby w Kurii Rzymskiej i mocno go w tym wspierał kard. Ratzinger. Osobiście nigdy nie spotkałem się z próbami tuszowania tych spraw. Były one jednak rozpatrywane zawsze z poszanowaniem ludzkiego prawa do obrony. Ojciec Święty kładł na to nacisk, bo przeżył wiele lat w Polsce komunistycznej, gdzie prawo do obrony nie było respektowane". Pontyfikat Jana Pawła II odznaczał się na tle innych liczbą odbytych pielgrzymek. Z tego powodu szybko zyskał przydomek "papież-pielgrzym". Odbył 104 pielgrzymki zagraniczne, w czasie których trzykrotnie pokonał odległość między Ziemią a Księżycem, co odpowiada 30 okrążeniom kuli ziemskiej; podróżując, spędził ponad 900 dni, tzn. ponad 2,5 roku, poza Watykanem, co stanowi około 11,5 proc. czasu trwania pontyfikatu; odwiedził ponad 140 państw, w tym wiele z nich kilkakrotnie. Nie obawiał się pojechać do Sarajewa, Libanu, Kijowa, Hawany, Aten czy Jerozolimy. Marzył o pielgrzymce do Rosji oraz Chin. W 1979 roku odbył on swoja pierwszą pielgrzymkę do ojczyzny. "Wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież. Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!" - apelował wówczas papież, co zdaniem historyków przyczyniło się do zmian ustrojowych, jakie później dokonały się w naszym kraju. 13 maja 1981, podczas audiencji generalnej na placu św. Piotra w Rzymie o godzinie 17:19, Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Alego Agcę. Zamachowiec celował w głowę, jednak chwilę wcześniej papież pochylił się nad małą dziewczynką i uniknął śmiertelnego postrzału. Aktywny pontyfikat Jana Pawła II został ograniczony w ostatnich latach jego urzędowania w Stolicy Apostolskiej. Stan zdrowia, m.in. postępująca choroba Parkinsona uniemożliwiały mu pielgrzymowanie. Trwający 9666 dni pontyfikat uznawany jest za jeden z najdłuższych w historii Kościoła. Jan Paweł II jako papież najwięcej razy odwiedził m.in. Polskę (9 razy), USA (7 razy), Francję (7 razy) oraz spotykał się z młodzieżą na Światowych Dniach Młodzieży (9 razy). Jan Paweł II ogłosił 14 encyklik, 14 adhortacji apostolskich, 10 konstytucji, 37 listów apostolskich i 23 motu proprio, w których uporządkował naukę Kościoła, wydał Katechizm Kościoła Katolickiego i wygłosił tysiące przemówień. Ponadto papież Polak ogłosił blisko 1300 błogosławionych, a 455 wyniósł do chwały świętości. Papież zmarł 2 kwietnia 2005 roku. Pogrzeb Jana Pawła II odbył się 8 kwietnia 2005 r. Trumnę z prostych desek z drewna cyprysowego (symbolu nieśmiertelności) ustawiono wprost na rozłożonym na bruku placu św. Piotra dywanie. Oprócz duchownych i głów państw, w Watykanie zebrało się ok. 300 tysięcy wiernych. W całym Rzymie przed ekranami rozstawionymi w wielu miejscach miasta zgromadziło się 5 mln ludzi, w tym ok. 1,5 mln Polaków. Po śmierci papieża zaczęto dodawać mu nowy przydomek, nazywając go Janem Pawłem Wielkim. 1 maja 2011, w Święto Miłosierdzia Bożego, podczas uroczystej mszy świętej na placu św. Piotra w Rzymie, papież Benedykt XVI dokonał beatyfikacji polskiego papieża. 27 kwietnia 2014 polski papież został ogłoszony świętym i włączony w poczet świętych Kościoła katolickiego.