Wydarzenie to upamiętnia głośny filmowy hit "Wielka ucieczka" ("The Great Escape") z 1963 r. ze Stevem McQueenem, Charlesem Bronsonem i Jamesem Garnerem - jeden z najpopularniejszych obrazów w historii Hollywoodu. Wiele postaci w filmie wzorowano na konkretnych ludziach. W nocy z 24 na 25 marca 1944 r. w ucieczce podziemnym podkopem "Harry" o długości 111 metrów wzięło udział 76 więźniów, z czego tylko trzem: dwóm Norwegom i jednemu Holendrowi udało się zbiec. Reszta została schwytana. 50 uciekinierów, w tym sześciu Polaków, rozstrzelano. Przygotowanie ucieczki było wielką, tajną operacją z udziałem kilkuset więźniów. Przygotowywano fałszywe dokumenty, cywilne ubrania, mapy oraz inne rzeczy przydatne podczas ucieczki. Pomagały w tym przedmioty przemycane w paczkach dostarczanych przez Czerwony Krzyż. Do ucieczki przygotowywało się ok. 200 jeńców wyłonionych w drodze losowania spośród 500 chętnych. Harrison czekał na wejście do tunelu jako 98. Niemcy wykryli tunel w czasie, gdy przebywał w nim jeniec z numerem 77. Zdążył spalić w piecyku fałszywe dokumenty tożsamości, na których występował jako inżynier Siemensa i przebrać się z powrotem w mundur wojskowy. Dzięki temu uniknął podejrzeń i represji. Jeńcy wykopali łącznie trzy tunele, ale z dwóch nie można było skorzystać. Tunel "Tom" został wykryty przez niemieckich strażników, zaś "Dick" został odcięty na skutek przebudowy obozu. Przed otrzymaniem powołania do służby wojskowej i skierowaniem do RAF Harrison był nauczycielem łaciny i klasyki w Sutherland, w północno-wschodniej Anglii. Zestrzelono go w listopadzie 1942 r. nad Holandią, gdzie bombardował niemieckie statki zaopatrzeniowe w porcie Den Helder. Został uwięziony w obozie jenieckim w Żaganiu (obecnie województwo lubuskie), dokąd Niemcy kierowali pojmanych lotników. Po wojnie wrócił do Szkocji i kontynuował pracę w szkolnictwie. Był dyrektorem instytucji oświatowych na wyspie Bute. W ub.r. także w Szkocji zmarł inny uczestnik Wielkiej Ucieczki, Alex Lees, który w obozie pracował jako ogrodnik. Podkopy maskował, wynosząc ziemię w torbie pod ubraniem, po czym rozprowadzał ją na grządkach. Obóz jeniecki koło Żagania (niem. Sagan) powstał w 1942 r. i podlegał dowództwu Luftwaffe. Kierowano tu jeńców złapano na próbie ucieczki. Niemcy rozmieścili baraki jenieckie w odległości co najmniej 50 metrów od ogrodzenia, by utrudnić jeńcom wykonywanie podkopów. Początkowo w obozie przebywali głównie Brytyjczycy, ale z czasem trafili tu również obywatele innych państw alianckich. Na przełomie 1944-1945 w Żaganiu przebywało prawie 10 tys. jeńców, w tym niemal 100 Polaków. W Muzeum Wojny w Londynie (Imperial War Museum) znajduje się ekspozycja obozu jenieckiego Stalag Luft III.