Od dziś w Łodzi, rodzinnym mieście Jana Karskiego, można obejrzeć Prezydencki Medal Wolności, najwyższe odznaczenie cywilne Stanów Zjednoczonych, przyznane pośmiertnie Janowi Karskiemu. W ubiegłym roku medal odebrał z rąk Baracka Obamy były minister spraw zagranicznych Adam Rotfeld. Odznaczenie jest teraz częścią stałej wystawy gabinetu Karskiego, który w 1999 roku przekazał wszystkie pamiątki po sobie do Muzeum Miasta Łodzi. Jan Karski urodził się w 1914 roku. W 1939-tym rozpoczął pracę w ministerstwie spraw zagranicznych RP. Po klęsce wrześniowej trafił do Krakowa i tam wstąpił do ruchu oporu. Kilkakrotnie jako kurier-emisariusz dostarczał informacji rządowi na uchodźstwie. W listopadzie 1942 roku przedostał się do Londynu i przekazał doniesienia o sytuacji w okupowanej Polsce, a zwłaszcza informacje o eksterminacji Żydów, które zdobył osobiście, docierając w przebraniu do obozu zagłady w Bełżcu i do getta warszawskiego. W 1943 roku złożył raport prezydentowi Franklinowi Rooseveltowi. Po wojnie osiadł w Stanach Zjednoczonych. Podjął pracę na Uniwersytecie Georgetown w Waszyngtonie, gdzie wykładał historię dyplomacji. W 1952 roku otrzymał tytuł doktora filozofii. Prowadził także wykłady w Pentagonie dla amerykańskiego korpusu oficerskiego. Był autorem wielu prac historycznych, między innymi "Wielkie mocarstwa wobec Polski 1919-1945. Od Wersalu do Jałty". Jan Karski został uhonorowany najwyższym polski odznaczeniem Orderem Orła Białego, otrzymał także amerykański Medal Eisenhowera. W 1982 roku przyznano mu tytuł "Sprawiedliwy Wśród Narodów świata" i honorowe obywatelstwo Izraela. Jan Karski, właściwie Jan Kozielewski, urodził się 24 kwietnia 1914 roku w Łodzi w katolickiej rodzinie inteligenckiej. Ukończył studia prawnicze i dyplomatyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Jako emisariusz AK, w 1942 roku wyprawił się do Wielkiej Brytanii z najważniejszą misją swojego życia, podczas której jako naoczny świadek zdał relację o eksterminacji Żydów. Przekazał także informacje o strukturze, organizacji i funkcjonowaniu Państwa Podziemnego w okupowanej Polsce. Rząd generała Sikorskiego postanowił "Raport Karskiego" przekazać z prośbą o pomoc rządom Anglii i USA. Na podstawie dokumentów przywiezionych przez Karskiego w postaci mikrofilmów i potwierdzonych jego świadectwem, ówczesny minister spraw zagranicznych w rządzie RP w Londynie, Edward Raczyński, przygotował i 10 grudnia 1942 przedstawił aliantom szczegółowy raport o holokauście. W lipcu 1943 roku Karski został przyjęty przez Franklina Delano Roosevelta, prezydenta USA. Polski wysłannik apelował do przedstawicieli najwyższych władz alianckich o ratunek dla Żydów, nie zyskał jednak poparcia. Po wojnie przez 40 lat na Uniwersytecie Georgetown w Waszyngtonie wykładał historię dyplomacji. W 1952 roku otrzymał tytuł doktora filozofii. Prowadził także wykłady w Pentagonie. Jan Karski był doktorem honoris causa 8 uczelni, w tym Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz Uniwersytetu Łódzkiego. Przyznano mu dwukrotnie order Virtuti Militari, przez generała Stefana Roweckiego-Grota oraz generała Władysława Sikorskiego. Był też laureatem nagrody im. Brata Alberta za "heroiczną służbę Polsce". Zmarł 13 lipca 2000 roku.