Bezpośrednią przyczyną upadku centroprawicowego rządu Olszewskiego stała się tzw. "lista Macierewicza", to jest spis 64. osób, których nazwiska znalazły się w archiwach, jako tajnych współpracowników Służby Bezpieczeństwa. Minister spraw wewnętrznych Antoni Macierewicz wykonując uchwałę lustracyjną Sejmu z końca maja, przesłał ową listę do Sejmu rano, 4 czerwca 1992 roku. Na liście znalazły się nazwiska osób zajmujących wysokie stanowiska państwowe, między innymi Lecha Wałęsy i Wiesława Chrzanowskiego. "Lista Macierewicza" była dokumentem tajnym, lecz jej zawartość szybko trafiła do parlamentarzystów, a następnie do mediów. Została nazwana "listą agentów" i spowodowała gwałtowną reakcję elit politycznych. Rząd Jana Olszewskiego został odwołany przez Sejm 5 czerwca 1992 roku, trzy kwadranse po północy. Wniosek o votum nieufności dla rządu zgłosił w imieniu Unii Demokratycznej, Kongresu Liberalno-Demokratycznego i Polskiego Programu Gospodarczego Jan Maria Rokita, a nieformalnie poparł go Sojusz Lewicy Demokratycznej. Poparcie dla rządu cofnął również prezydent Lech Wałęsa. Rząd Jana Olszewskiego pracował blisko 5 miesięcy. Został powołany 23 grudnia 1991 przez Sejm I kadencji, to jest pierwszy w III Rzeczypospolitej wybrany w pełni wolnych wyborach. Gabinet działał w nowej sytuacji międzynarodowej, 8 grudnia przestał istnieć ZSRR. To skłoniło ekipę Olszewskiego do podjęcia działań w celu integracji Polski z NATO i Wspólnotami Europejskimi. Rozpoczęto negocjacje w sprawie wycofania armii rosyjskiej z Polski. 16 grudnia Polska podpisała układ stowarzyszeniowy ze Wspólnotami Europejskimi. Rząd Olszewskiego rozpoczął proces dekomunizacji w wojsku i ministerstwie spraw wewnętrznych. Odnotował sukcesy w kwestiach ekonomicznych, jak powstrzymanie inflacji, porządkowanie finansów publicznych, porozumienie z Międzynarodowym Funduszem Walutowym i Bankiem Światowym, a także w rozwiązywaniu sporów zbiorowych ze związkami zawodowymi. Dyskusyjne były natomiast, działania rządu w rolnictwie czy podwyższenie taryf celnych. Zmieniono koncepcję prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, a zahamowanie tego procesu spowodowało otwarty konflikt rządu z ugrupowaniami liberalnymi w parlamencie. Konsternację wywołało wysunięcie przez Lecha Wałęsę niekonsultowanych z rządem, koncepcji NATO-bis i EWG-bis, które podważały euroatlantycki kurs ekipy Olszewskiego. Przed głosowaniem wniosku o odwołanie gabinetu Jana Olszewskiego, parlament stał się miejscem jednych z najbardziej dramatycznych wydarzeń okresu III Rzeczpospolitej. Posłowie Michał Boni i Antoni Furtak, którzy znaleźli się na listach Macierewicza, zostali odwiezieni do szpitala z objawami ataku serca. Jacek Piechota z SLD złożył wniosek do prokuratury o ściganie Macierewicza. Prezydent Wałęsa publicznie oświadczył, że "rozpoczęto w trybie nagłym akcję lustracyjną", która stosowana wybiórczo destabilizuje państwo, a potem przesłał do Sejmu wniosek o odwołanie premiera. Misję utworzenia kolejnego gabinetu otrzymał Waldemar Pawlak, lider Polskiego Stronnictwa Ludowego. Nie udało mu się jednak, zdobyć większości w Sejmie. W lipcu 1992 roku premierem została Hanna Suchocka z Unii Demokratycznej.