Projekt mający na celu modernizację linii kolejowej na odcinku Wrocław - Poznań został podzielony na dwa etapy. Podczas pierwszej fazy prac dostosowane zostaną linie kolejowe do prędkości 160 km/h, a niektóre elementy tj., układ geometryczny torów i obiekty inżynieryjne nawet do 200 km/h. Zostaną również wyśrubowane wymogi bezpieczeństwa. Faza druga będzie polegała na modernizacji wszystkich elementów do prędkości 200 km/h. Co więcej zlikwidowane zostaną wtedy skrzyżowania w poziomie szyn. Rozbudowana będzie również sieć trakcyjna. Ten etap powinien się zakończyć do 2015 roku. Zakres modernizacji odcinka w ramach I fazy obejmuje wprowadzenie prędkości 160 km/h dla pociągów pasażerskich i 120 km/h dla pociągów towarowych, skrócenie od 30 do 60 minut czasu jazdy pociągów w ruchu pasażerskim oraz o 45 minut pociągów towarowych w stosunku do obecnego rozkładu jazdy, a także stworzenie przewoźnikom możliwości przygotowania atrakcyjnej oferty przewozowej osób i towarów, w tym możliwość wprowadzenia nowego i nowoczesnego taboru - twierdzi Robert Kuczyński z Centrum Realizacji Inwestycji PKP Polskich Linii Kolejowych S.A. - Przeprowadzone zadania przyczynią się również do zminimalizowanie wpływu linii kolejowej na środowisko naturalne oraz podniosą bezpieczeństwo na przejazdach kolejowych w wyniku ograniczenia ich ilości i przejęcia funkcji zlikwidowanych przejazdów przez nowo wybudowane obiekty inżynieryjne i drogi dojazdowe. W wyniku modernizacji perony zostaną dostosowana dla osób niepełnosprawnych, co oznacza wyposażenie w pochylnie lub windy, a części przebudowywanych przepustów oraz obiektów mostowych do funkcji przejść dla zwierząt. Linia kolejowa Wrocław - Poznań jest linią dwutorową, zelektryfikowaną, o długości 162 km. Prowadzony jest na niej ruch pasażersko-towarowy. Postępująca degradacja infrastruktury kolejowej spowodowała, że wprowadzono liczne ograniczenia prędkości pociągów, co wydłużyło czas jazdy pociągów pospiesznych pomiędzy Wrocławiem i Poznaniem o 15 proc., a pociągów ekspresowych o 31proc. Projekt ma strategiczny charakter z punktu widzenia rozwoju społeczno-gospodarczego kraju i jest zgodny z drugim priorytetem strategicznym SRK - "Poprawa stanu infrastruktury technicznej i społecznej" oraz trzecim celem horyzontalnym NSRO - "Budowa i modernizacja infrastruktury technicznej i społecznej mającej podstawowe znaczenie dla wzrostu konkurencyjności."