Kim była Elizabeth Kenny? Kobieta bez wykształcenia leczyła chorych na polio
Elizabeth Kenny przyszła na świat 20 września 1880 w mieście Warialda w Australii. Była australijską pielęgniarką i fizjoterapeutką, która spierała się z lekarzami pierwszej połowy XX wieku. Opracowała przełomową metodę rehabilitacji chorych na polio, która nie podobała się ówczesnym medykom. Jej dokonania po latach zostały jednak docenione, a dziś, w rocznicę otwarcia ośrodka rehabilitacyjnego Elizabeth Kenny, o wybitnej kobiecie przypina w swoim logo Google Doodle.
Google Doodle upamiętnia Elizabeth Kenny. Tradycyjne logo wyszukiwarki zostało dziś zastąpione wizerunkiem wybitnej pielęgniarki i fizjoterapeutki, której pomimo braku kierunkowego wykształcenia udało się dokonać prawdziwego przełomu w walce z polio.
Pomimo początkowego braku akceptacji przez środowisko medyczne, metody rehabilitacji Australijki okazały się na tyle skuteczne, że dziś jest ona uznawana za jedną z najwybitniejszych kobiet w historii. Kim była Elizabeth Kenny i dlaczego dziś przypomina o niej Google Doodle?
Spis treści:
Elizabeth Kenny w Google Doodle w 25. rocznicę otwarcia ośrodka rehabilitacyjnego
Elizabeth Kenny w Google Doogle została upamiętniona 5 października, ponieważ dziś wypada 25. rocznica otwarcia ośrodka rehabilitacyjnego jej imienia. Dom Pamięci Siostry Kenny upamiętniający dzieło jej życia otwarto tego dnia w 1997 roku w Nobby w stanie Queensland.
Jej alternatywna metoda była tak skuteczna, że otrzymała honorowe stopnie naukowe na Rutgers University i University of Rochester. Prezydent Franklin D. Roosevelt zaprosił ją nawet na lunch, aby omówić swoje leczenie
Jak widzimy, logo z wizerunkiem Elizabeth Kenny zostało utrzymane w stonowanych odcieniach bieli, czerni, beżu i pomarańczy. Australijka została przestawiona na nim w okresie, gdy była już w podeszłym wieku. W tle cyfrowego rysunku widzimy tablicę z instrukcją rehabilitacji kończyny według metody wybitnej fizjoterapeutki.
Grafikę z Elizabeth Kenny mogą dziś oglądać mieszkańcy takich państw jak:
- Polska,
Kim była Elizabeth Kenny, która przeczyła teoriom ówczesnych medyków
Elizabeth Kenny żyła w latach 1880-1952. Urodziła się w mieście Warialda w regionie North West Slopes w Nowej Południowej Walii w Australii jako córka Mary Moore i Michaela Kenny-ego. Rodzice nazywali ją pieszczotliwie Lisą.
Zanim podjęła naukę w Guyra w Nowej Południowej Walii i Nobby w Queensland, matka uczyła ją domu. Przełom w jej życiu nastąpił jednak gdy Elizabeth Kenny miała 17 lat. Po upadku z konia złamała nadgarstek, więc ojciec zabrał ją do lekarza w Toowoomba, gdzie przebywała w okresie rekonwalescencji. Tam dochodziła do siebie i studiowała książki anatomiczne. Badała swoje ciało, co pogłębiło jej zainteresowanie pracą mięśni. Stworzyła własny model szkieletu.
W kolejnych latach Elizabeth Kenny uczyła religii w Szkole Niedzielnej w Rockfield i grała na pianinie. W 1907 roku wróciła do Guyra, gdzie odnosiła sukcesy jako pośrednik w sprzedaży produktów rolnych między lokalnymi rolnikami a północnymi rynkami w Brisbane. Bliższe relacje z lekarzami nawiązała pracując jako kucharka w szpitalu położniczym. Dzięki zdobytemu doświadczeniu mogła rozpocząć pracę z pacjentami pomimo braku odpowiedniego wykształcenia.
Podczas I wojny światowej 35-letnia wówczas Elizabeth Kenny była pielęgniarką-ochotniczką i pomagała rannym żołnierzom. Po zakończeniu walk wróciła do sprzedaży opracowanych przez siebie noszy i podjęła rehabilitację dzieci. Jedną z jej pacjentek była dziewczynka dotknięta porażeniem mózgowym i to właśnie m.in. opieka nad nią pozwoliła Kenny opracować w późniejszym czasie sposób na rehabilitację chorych na polio.
Elizabeth Kenny dokonała przełomu w walce z polio. Środowisko medyczne jej nie akceptowało
Elizabeth Kenny w 1931 roku zajmowała się dziewczynką o imieniu Maude, która cierpiała na polio. W pierwszej połowie XX wieku w takich przypadkach kończyny chorych usztywniano szynami albo gipsem, co często doprowadzało do zaniku mięśni.
Australijska pielęgniarka widziała wyłącznie wady takiego stanu rzeczy i od początku próbowała innych metod. Usztywnianie kończyn zastąpiła podstawową rehabilitacją. Okładała wrażliwe miejsca tkaniną zanurzoną w gorącej wodzie, a gdy ucisk w mięśniach nie utrudniał już funkcjonowania, zlecała pacjentom lekkie ćwiczenia.
Pomysł Elizabeth Kenny okazał się strzałem w dziesiątkę. Idealnie potwierdzał to przykład małej Maude, która po latach odzyskała sprawność, wróciła do swojego rodzinnego miasta i prowadziła normalne życie. Lokalne media ekspresowo rozpowszechniły informację o nowatorskiej metodzie Kenny, której nie brakowało pacjentów. Nawet pomimo braku akceptacji przez środowisko medyczne, które długo jeszcze upierało się, że kończyny należy usztywniać.
Elizabeth Kenny nie pozwoliła jednak, aby lekarze powstrzymali ją przed dalszym rozwojem. W latach 40. XX wieku pielęgniarka-samouk wyjechała do USA, aby uczyć tamtejszych lekarzy rehabilitacji chorych na polio.
Czytaj również:
Zobacz także:
