W ramach festiwalu odbędzie się 14. Ogólnopolski Konkurs Interpretacji Dzieł Stanisława Ignacego Witkiewicza "Witkacy pod Strzechy" organizowany przez Ośrodek Teatralny Rondo. W Muzeum Pomorza Środkowego będzie można oglądać największą na świecie, składającą się z 257 prac plastycznych, kolekcję portretów autorstwa Witkacego i wysłuchać wykładu Anny Brochockiej "Witkacy (1885 - 1939). Twórczość plastyczna". Natomiast na deskach Teatru Nowego wystawiane będą sztuki Witkacego "Wariat i zakonnica" w reż. Jacka Bunscha w wykonaniu słupskich aktorów oraz "Szewcy" w reż. Macieja Prusa w wykonaniu Teatru Polskiego z Warszawy. Ze specjalnym przedstawieniem "W cieniu Witkacego mój świat piesko-niebiesko-kiełbasiano-popaprany" na festiwalu wystąpi stryjeczny wnuk artysty prof. Maciej Witkiewicz. Natomiast aktor Studia Teatr Test z Warszawy Waldemar Czyszak zaprezentuje spektakl "Uśmiech kretyna" w reżyserii Andrzeja Marii Marczewskiego. Imprezie towarzyszą warsztaty fotograficzne dla młodzieży zatytułowane "Mój portret wielokrotny", warsztaty dla uczestników konkursu interpretacji dzieł "Wybrane aforyzmy Witkacego - upaprane śpiewanym ruchem scenicznym" oraz wystawa prac plastycznych i fotograficznych nadesłanych na wojewódzki konkurs "Witkacy i ja". Podczas festiwalu odbędzie się prezentacja filmu "Tajemnica grobu Witkacego" połączona z dyskusją z prof. Maciejem Witkiewiczem oraz reżyserami Jackiem Bunschem i Andrzejem Marią Marczewskim. Stanisław Ignacy Witkiewicz Witkacy (1885 - 1939) był malarzem, fotografem, pisarzem, dramaturgiem i filozofem. W dzieciństwie nie chodził do szkoły. Edukację zapewnił mu ojciec malarz i krytyk sztuki Stanisław Witkiewicz, który sprowadzał do domu wybitnych korepetytorów, często uniwersyteckich profesorów. Maturę zdał eksternistycznie w 1903 r. we Lwowie. Później studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1914 r. jako rysownik i fotograf wziął udział w wyprawie etnograficznej swojego przyjaciela Bronisława Malinowskiego na Wyspy Triobrandzkie. Po powrocie z wyprawy służył w Cesarskiej Gwardii Przybocznej. W czasie bitwy z Austriakami pod Witoneżem został ranny. Przeżył w Rosji Rewolucję Październikową, która wywarła ogromny wpływ na jego pesymistyczną w swojej wymowie twórczość literacką. Pierwsze twórcze próby Witkacy podjął mając 8 lat. Napisał wówczas tzw. dramaty dziecięce "Karaluchy", "Król i złodziej". W 1910 r. zadebiutował powieścią "622 upadki Bunga, czyli demoniczna kobieta". Do najbardziej znanych dzieł literackich należy dramat "Szewcy", społeczno - obyczajowe studium o polskich charakterze narodowym "Niemyte dusze" oraz powieści "Pożegnanie jesieni" i "Nienasycenie". 18 września 1939 r. dzień po wkroczeniu Armii Czerwonej na tereny Polski popełnił samobójstwo w Jeziorach w ówczesnym woj. poleskim.