I choć po raz pierwszy rozpoczyna swoją pielgrzymkę od ukochanego miasta Krakowa, to jednak - podkreśla to z naciskiem - przyjeżdża do wszystkich Polaków i serdecznie wita wszystkich. Ze szczególną atencją wita chorych, samotnych, ludzi żyjących w ubóstwie i niedostatku oraz młodzież i młodzież: "Pragnę serdecznie powitać młodzież, a dzieci przytulić do serca". Przemówienie jest jasne, proste, przejrzyste i bardzo ciepłe. Papież ukazuje trzy cele swojej pielgrzymki: konsekracja świątyni Miłosierdzia w Łagiewnikach, beatyfikacja czterech Sług bożych, uczestnictwo w jubileuszu 400-lecie Kalwarii Zebrzydowskiej. Hasło pielgrzymki: "Bóg bogaty w miłosierdzie" zostaje skomentowane przez Jana Pawła II w kontekście bolesnych spraw społecznych. Po kilku zdaniach natury ogólnopaństwowej i ogólnospołecznej Ojciec Święty koncentruje swoją uwagę na osobach żyjących w ubóstwie, na rodzinach wielodzietnych, na losie ludzi nie mających perspektywy. Mówi o nich z troską i przejęciem. Ton papieża jest bardzo osobisty: dzielę ich ciężary, dzielę ich radości, zmam ich wysiłki, wspieram ich gorącą modlitwa, przynoszę przesłanie nadziei. "Przestań się lękać! Zaufaj Bogu bogatemu w miłosierdzie"! To nie tylko przesłanie Dobrej Nowiny, jakie Jan Paweł II daje nam u progu dziewiątej pielgrzymi do Ojczyzny, ale także jego bardzo osobiste świadectwo wiary i życia. Wszystko bowiem to, co robi dla Kościoła i dla świata jest owocem jego wewnętrznej odwagi zdolnej pokonać wszelkie lęki i jego wielkiego zaufania miłosiernemu Bogu.