Urodził się w 1934 roku w rodzinie o PPS-owskich tradycjach. Od 1949 r. był działaczem Związku Młodzieży Polskiej (ZMP). Od 1952 roku pracował jako etatowy instruktor w wydziale harcerskim Stołecznego ZMP, wstąpił też wtedy do PZPR. W 1953 był przewodniczącym Zarządu Uczelnianego ZMP Politechniki Warszawskiej. W listopadzie 1953 roku został usunięty z ZMP i PZPR za krytykę koncepcji ideowej ZMP. Autor (1965, wraz z Karolem Modzelewskim) Listu otwartego do partii, krytykującego z pozycji demokratycznego marksizmu biurokratyzację i klasowy charakter reżimu PRL. Został za to skazany na 3 lata więzienia, ale zwolniono go w 1967. W marcu 1968, w związku z wydarzeniami marcowymi roku aresztowany i skazany za organizację strajków studenckich na 3 i pół roku więzienia. W 1975 współorganizował akcję mającą zablokować poprawki do konstytucji PRL. Sygnatariusz Listu 59. We wrześniu 1976 jeden z sygnatariuszy aktu założycielskiego Komitetu Obrony Robotników, a w 1977 KSS KOR. Od 1977 w redakcji niezależnego kwartalnika Krytyka (kwartalnik), a od 1978 wykładał w ramach Towarzystwa Kursów Naukowych (Uniwersytetu Latającego). W lipcu i sierpniu 1980 organizował sieć informacji o ruchu strajkowym. We wrześniu 1980 był doradcą Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ "Solidarność". Internowany 13 grudnia 1981, w 1982 aresztowany pod zarzutem próby obalenia ustroju, zwolniony w 1984 na mocy amnestii. W 1989 brał udział w rozmowach Okrągłego Stołu. W latach 1989-1990 i 1992-93 był ministrem pracy i polityki socjalnej; 1989-2001 posłem na Sejm. W 1995 kandydował na urząd Prezydenta RP. Odznaczony Orderem Orła Białego (1998), francuską Legią Honorową, niemieckim Krzyżem Zasługi, ukraińskim Orderem Jarosława Mądrego. W ostatnich latach życia Kuroń bardzo krytycznie oceniał społeczne i gospodarcze rezultaty transformacji ustrojowej. W artykułach prasowych oraz w książkach Działanie i Rzeczpospolita dla moich wnuków krytykował dominację neoliberalizmu, narastające rozwarstwienie społeczne, alienację klasy politycznej. Alternatywę dla status quo dostrzegał w rosnących w siłę ruchach społecznych; wielką uwagę poświęcał edukacji. Uroczysty pogrzeb Jacka Kuronia odbył się 26 czerwca 2004 na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach. Został pochowany w Alei Zasłużonych. Hołd oddali Mu przyjaciele i przedstawiciele wszystkich wyznań w Polsce: katolicy, ewangelicy, prawosławni, żydzi, buddyści, muzułmanie.