Zdaniem wójta Tadeusza Łopaty, prace porządkujące i konserwatorskie są niezbędne, by uchronić ruiny przed całkowitym zniszczeniem. Są one w nienajlepszym stanie. Znaczną część pozostałości murów zniszczyły korzenie drzew, zarastają mchem, trawą i drobnymi krzewami. Spomiędzy kamieni wykrusza się zaprawa. Władze gminy poinformowały, że prace obejmują m.in. konserwację ruin, ich inwentaryzację, a także wykonanie wykopów archeologicznych w miejscu, gdzie zlokalizowany był zachodni odcinek fortyfikacji bastionowych. Dotychczas odkryty już został bruk na dziedzińcu zamkowym oraz fragment murów. "W trakcie prac odnaleziono fragmenty ceramiki glinianej, posadzek, portali drzwiowych i obramień okiennych" - podał urząd gminy. Prace, finansowane przez samorząd, potrwają do połowy grudnia. Władze Lanckorony podały, że w nieodległej przyszłości chcą zrewitalizować wzgórze zamkowe. Będą zabiegały o pozyskanie na ten cel funduszy zewnętrznych. Lanckorona była w przeszłości jednym z ważniejszych miast w Małopolsce. W 1361 r. król Kazimierz Wielki zezwolił na lokację miasta. Ostatecznie doszło do niej na prawie magdeburskim 31 marca 1366 r. Wzniesiony został tu wówczas zamek na planie prostokąta z cylindryczną wieżą. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1366 r. Strzegł on granicy ze Śląskiem i drogi do Krakowa. Badania archeologiczne dowiodły jednak, że już we wczesnym średniowieczu istniał tam gródek drewniano-ziemny. W 1410 r. za panowania Władysława Jagiełły miasto stało się siedzibą starostwa. Zamek należał m.in. do rodu Lanckorońskich, Zebrzydowskich, Czartoryskich i Wielopolskich. Podczas konfederacji barskiej Lanckorona poniosła duże straty. W 1768 r. konfederaci opanowali zamek. W 1771 r. został on oblężony. Konfederaci poddali się w czerwcu 1772 r. Doprowadziło to do zniszczenia zamku i miasta, które już nigdy nie odzyskało dawnej świetności. W 1934 r. Lanckoronie odebrane zostały prawa miejskie.