Zastępca dyrektora ds. artystycznych radomskiej "Elektrowni" Zbigniew Belowski powiedział, że na ekspozycji zaprezentowano 100 z 300 plakatów znajdujących się w dorobku Starowieyskiego. Tytuł wystawy "Bykowi - chwała. 100 plakatów Franciszka Starowieyskiego" nawiązuje do używanego przez artystę pseudonimu "Jan Byk". "Bykowi chwała" to także tytuł filmu dokumentalnego o Starowieyskim, zrealizowanego w 1971 roku przez Andrzeja Papuzińskiego. Obraz ten można obejrzeć podczas zwiedzania ekspozycji. Według Belowskiego ciekawostką na wystawie jest m.in. pochodzący z końca lat 50. plakat Starowieyskiego do holenderskiego filmu "Zbuntowana orkiestra", przedstawiający krowę z tubą zamiast głowy. "Na świecie jest tylko kilka egzemplarzy tego plakatu" - podkreślił. Prace pochodzą z prywatnych zbiorów kolekcjonera Janusza Pławskiego. Belowski podkreślił, że plakat do wystawy w Radomiu przygotowali w oparciu o szkic ojca synowie artysty Antoni i Mikołaj. Ekspozycję można oglądać do końca sierpnia. Franciszek Starowieyski to jeden z najpopularniejszych i najbardziej oryginalnych współczesnych polskich malarzy, grafików, scenografów. Zmarł 23 lutego br. w wieku 79 lat. Franciszek Andrzej Bobola Biberstein-Starowieyski urodził się 8 lipca 1930 r. w Bratkówce koło Krosna na Podkarpaciu, w rodzinie szlacheckiej pieczętującej się herbem Biberstein. Studiował w Akademiach Sztuk Pięknych w Krakowie i Warszawie, u Wojciecha Weissa i Michała Byliny. Uprawiał rysunek, plakat, malarstwo ścienne i scenografię. Wykształcił w malarstwie własny styl, charakteryzujący się m.in. rysunkową formą o kaligraficznej precyzji kreski. Starowieyski zyskał popularność w latach 60. jako autor plakatów teatralnych i filmowych. Zajmował się także malarstwem, grafiką użytkową, scenografią teatralną i telewizyjną. Jest twórcą tzw. Teatru Rysowania. Wielokrotnie wystawiał w galeriach i muzeach w Polsce oraz Austrii, Belgii, Francji, Holandii, w Kanadzie, Szwajcarii, USA, we Włoszech i in. Jest laureatem wielu nagród, m.in.: Grand Prix na Biennale Sztuki Współczesnej w Sao Paulo (1973), Grand Prix za plakat filmowy na festiwalu w Cannes (1974), Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu w Paryżu (1975), Annual Key Award gazety Hollywood Reporter (1975-1976), nagrody na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie i na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago (1979-1982).