Maria Stypułkowska-Chojecka zmarła 5 lutego. Miała 89 lat. Podczas okupacji niemieckiej prowadziła rozpoznanie i brała udział w wielu akcjach dywersyjnych, sabotażowych i likwidacyjnych na wysokich funkcjonariuszy gestapo i administracji niemieckiej , a także w akcjach bojowych. W czasie Powstania Warszawskiego przebyła szlak bojowy oddziału "Parasol": Wola, Stare Miasto, Śródmieście, Czerniaków, Mokotów, Śródmieście. Trzy razy szła kanałami przeprowadzając rannych towarzyszy broni. Pełniła także funkcję sanitariuszki. Dwukrotnie była ranna. Otrzymała szereg odznaczeń Otrzymała szereg odznaczeń, wśród nich dwukrotnie Krzyż Walecznych i Krzyż Partyzancki. Uhonorowana była też Krzyżem Kawalerskim, Komandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Uczestniczyła w życiu Środowiska Żołnierzy Batalionu "Parasol". Była przewodniczącą Komisji Historycznej i Współpracy z Młodzieżą. Należała do Światowego Związku Żołnierzy AK. Ponadto w Stowarzyszeniu Szarych Szeregów była Przewodniczącą Rady Naczelnej. Mimo kłopotów zdrowotnych, inwalidztwa wojennego i podeszłego wieku brała udział w spotkaniach i uroczystościach patriotycznych z młodzieżą i dorosłymi. Występowała w audycjach radiowych i telewizyjnych, dotyczących akcji batalionu "Parasol". Jej postać i wojenna działalność są tematem wielu publikacji historycznych. Maria Stypułkowska-Chojecka urodziła się 24 września 1926 roku, w Warszawie. Należała do 58. Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerzy. We wrześniu 1939 roku wraz z innymi harcerzami na Dworcu Głównym opiekowała się osobami, które uciekły do Warszawy z terenów zajmowanych przez Niemców. W czasie okupacji była harcerką Szarych Szeregów Uczestniczyła w tajnych kompletach, potem je prowadziła. W czasie okupacji była harcerką Szarych Szeregów. Odbyła kurs sanitarny i łączności, przeszła przeszkolenie bojowe i ukończyła Szkołę Podchorążych Piechoty "Agricola". Mając 17 lat została zaprzysiężona jako żołnierz AK z przydziałem do oddziału noszącego kolejne kryptonimy "Agat", "Pegaz", a potem "Parasol". Wyrok na generała SS i policji na dystrykt warszawski Franza Kutscherę wykonano 1 lutego 1944 roku. "Kat Warszawy" zginął zastrzelony przed siedzibą komendantury SS w Alejach Ujazdowskich. Wyrok śmierci za masowe egzekucje Polaków wydała Komenda Główna Armii Krajowej, rozkaz likwidacji podpisał Emil Fieldorf pseudonim "Nil". Maria Stypułkowska-Chojecka i Elżbieta Dziębowska brały udział w rozpoznaniu i obserwacji Kutschery przed akcją, a w jej trakcie przekazywały sygnały pozostałym uczestnikom. Stypułkowska-Chojecka Warszawę opuściła w październiku 1944 roku, do miasta wróciła w lutym 1945 roku. W latach 60. ukończyła Wydział Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. Pracowała w szkolnictwie, następnie jako redaktor w Wydawnictwach Szkolnych i Pedagogicznych. Była członkiem Towarzystwa Przyjaciół Warszawy. Brała udział w licznych spotkaniach z uczestnikami Kursów Wiedzy o Warszawie i harcerzami. W 2004 roku mianowano ją Kawalerem Orderu Uśmiechu. W latach 1989 -1990 była współorganizatorką Fundacji imienia Generała Leopolda Okulickiego, gdzie założyła Specjalistyczną Przychodnię Lekarską dla weteranów wojennych. Pracowała w niej społecznie do 1999 roku. Wchodziła w skład Ogólnopolskiego Komitetu Budowy Muzeum Powstania Warszawskiego. Była członkiem Komitetu Budowy Pomnika Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej. Jest współautorką jego nazwy.