Arcybiskup senior Ignacy Tokarczuk zmarł w sobotę rano w Przemyślu (Podkarpackie). Miał 94 lata. Był biskupem diecezjalnym w latach 1965-1993. - Mało kto pamięta, że jeśli dziś dzieli się biskupów na różne obozy, to polaryzacja wśród biskupów na początku lat. 90, kiedy decydowały się takie sprawy światopoglądowe jak np. konkordat, konstytucja i aborcja, była jeszcze silniejsza. Abp Tokarczuk należał do tych radykalnych biskupów - używając dzisiejszego języka - można by powiedzieć, że był w grupie +jastrzębi+ Kościoła. Był jednoznaczny w swoich poglądach, nie uznawał form pośrednich - powiedział abp Sławoj Leszek Głódź. I dodał: "Warto też wspomnieć, że abp Tokarczuk był bardzo aktywny w codziennej pracy duszpasterskiej, potrafił zbudować na swoim terenie wiele parafii, które w Przemyskiem i na Rzeszowszczyźnie przypominają swoim zagęszczeniem ramkę pszczelą. Miał tam wielki posłuch i szacunek wśród młodego duchowieństwa, które stawało za nim murem. I dlatego też m.in. trudno było komunistom walczyć z arcybiskupem". Zmarł w swoim mieszkaniu Kanclerz Kurii Archidiecezjalnej w Przemyślu ks. Bartosz Rajnowski powiedział, że arcybiskup zmarł w swoim mieszkaniu. Niemal do ostatniej chwili był świadomy, ale jego stan zdrowia od dwóch dni się pogarszał. W lutym skończyłby 95 lat. 1 stycznia o godz. 15.30 w Archikatedrze Przemyskiej zostanie odprawiona msza święta. Poprzedzi ją eksporta, czyli przeniesienie zmarłego z Domu Biskupiego w Przemyślu. Pogrzeb odbędzie się 2 stycznia 2013 roku o godz. 11.00 w podziemiach Archikatedry Przemyskiej. Abp Ignacy Tokarczuk urodził się 1 lutego 1918 r. w Łubiankach Wyżnych k. Zbaraża. W 1937 r. wstąpił do seminarium duchownego we Lwowie i został studentem tamtejszego Uniwersytetu Jana Kazimierza. Studia kończył już w czasie wojny w konspiracyjnym seminarium. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1942 r. z rąk biskupa pomocniczego lwowskiego Eugeniusza Baziaka. Był wikariuszem w Złotnikach, a później we Lwowie. W listopadzie 1945 r. wyjechał do Katowic. Rok później rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1951 r. obronił doktorat. Początkowo pracował na KUL, a w 1952 r. wyjechał do Olsztyna, gdzie w Wyższym Seminarium Duchownym "Hosianum" był wykładowcą przez 10 lat. Wykładał filozofię i teologię. W 1962 r. powrócił na KUL. W grudniu 1965 r. uzyskał sakrę biskupią i został mianowany biskupem przemyskim. Święceń biskupich udzielił mu kardynał Stefan Wyszyński. Od połowy lat 70. wspierał działania opozycji antysystemowej, m.in. KOR, ROPCiO, a później Solidarności. Jako biskup przemyski, mimo braku zezwoleń władz PRL, budował w diecezji kościoły (w latach posługi biskupiej zbudowano ponad 400 kościołów i kaplic). Za swoją bezkompromisową postawę w obronie instytucji Kościoła Katolickiego w PRL był wielokrotnie szykanowany przez Służbę Bezpieczeństwa. Arcybiskupem metropolitą przemyskim został w 1992 r. Rok później przeszedł na emeryturę i został biskupem seniorem archidiecezji przemyskiej. 3 maja 2006 został odznaczony przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Orderem Orła Białego. Od 16 lipca 2011 pozostawał najstarszym polskim biskupem.